วันอังคารที่ 28 สิงหาคม พ.ศ. 2550

Tourisme



La Tour Eiffel, un symbole touristique de Paris en France

Le tourisme est le fait de voyager dans, ou de parcourir pour son plaisir, un lieu autre que celui où l'on vit habituellement.

La Tour Eiffel, un symbole touristique de Paris en France
Initialement uniquement rattaché aux loisirs (avec la connotation péjorative d'un voyage fait à la va-vite) et à la santé (voyage au soleil pour fuir le mauvais temps), le tourisme englobe désormais également l'ensemble des activités économiques auxquelles la personne fait appel lors d'un déplacement inhabituel (transports, hôtels, restaurants, etc.).
Il peut s'agir, par exemple d'un
voyage d'affaire (on parle alors de « tourisme d'affaires »), d'un pèlerinage religieux (« tourisme cultuel »), ou d'aller se faire soigner dans un autre pays que celui dans lequel on réside. On parle alors de tourisme médical.
Pratiquer le tourisme permet en outre de marquer des pauses dans son emploi du temps utilitaire imposé par la nécessité de gagner sa vie. Le touriste s'intéresse généralement à la culture ou à la nature des lieux qu'il visite (par ex. la plage). Cette pratique a été longtemps l'apanage de gens fortunés qui pouvaient se permettre de voyager, pour voir des constructions remarquables, des œuvres d'art ou goûter d'autres cuisines.
Le tourisme a donné naissance à une véritable industrie lorsque les classes moyennes des pays occidentaux (
Europe et d'Amérique du Nord) ont pu commencer à voyager. C'est l'amélioration générale du niveau de vie qui a permis aux gens de se consacrer davantage à leurs loisirs, et notamment au tourisme, sans oublier les progrès considérables en matière de transports (transport maritime, ferroviaire mais surtout aérien).

Hôpital en France


Centre hospitalier Pierre-Bérégovoy (Nevers)

Un hôpital est un lieu destiné à prendre en charge des pathologies et des traumatismes trop complexes pour pouvoir être traités à domicile ou dans le cabinet d'un médecin.
Par rapport au domicile et au cabinet du médecin, le centre hospitalier présente l'avantage d'avoir :
une
hygiène assurée par un personnel de nettoyage formé ;
une surveillance 24 heures sur 24 et 7 jours sur 7 par du personnel
médical et paramédical (infirmier ou infirmières, aides-soignant(e)s, ...
des compétences (médecins spécialistes) et du matériel (plateau technique) pour effectuer les examens et les soins, dont en général des
blocs opératoires.
Par contre, la présence à proximité de nombreuses pathologies expose à un risque d'
infection nosocomiale.
Certains hôpitaux ont un
service des urgences, voire un service mobile d'urgence et de réanimation (SMUR).

Restaurant


Boris Kustodiev, restaurant à Moscou, 1916

Un restaurant est un établissement où l'on sert des plats préparés et des boissons à consommer sur place, en échange d'un paiement. Généralement, la nourriture y est préparée par un chef cuisinier. Le terme couvre une multiplicité de lieux et une grande diversité des types de cuisines, tant locales qu'étrangères. Les restaurants sont parfois le dispositif réservé au service des repas au sein d'une plus grande entité (hôtel, université, aéroport,...) .

Périandre


Buste de Périandre, copie d'un original du IVe siècle av. J.-C., musée Pio-Clementino

Périandre fut le second tyran de la cité de Corinthe, fils du tyran Cypsélos.
Il succéda à son père en
627. Il améliora les ports de Corinthe et construisit la première rampe sur l'isthme appelée le diolkos (ou dromos) qui permettait aux navires de passer du golfe de Corinthe au golfe Saronique et d'éviter de contourner tout le Péloponnèse (le canal de l'Isthme ne fut achevé qu'au XIXe siècle). L'argent gagné grâce à cette voie permit à Périandre de supprimer les impôts à Corinthe.
Périandre aurait commencé comme un tyran plus modéré que son père mais finit par représenter le modèle du tyran cruel chez
Hérodote et Aristote.
Selon une histoire, il aurait fait demander au tyran
Thrasybule de Milet ce qu'il devait faire et celui-ci aurait répondu seulement en abattant les têtes des germes de blé, sans dire un mot. Périandre comprit qu'il devait éliminer les aristocrates, comme les Bacchiades, qui pouvaient menacer son pouvoir. Il s'appuya sur la plèbe contre la noblesse et entreprit des répressions violentes.
On raconte qu'il fit
castrer des garçons qu'il envoya à la colonie de Corcyre. Il aurait tué sa femme Mélissa, fille de Proclès, le tyran d'Épidaure, dans un accès de colère à cause d'une fausse accusation. Il conquit la cité d'Épidaure à l'est de Corinthe. Il exila ensuite son fils Lycophron à Corcyre quand celui-ci lui reprocha la mort de sa mère. Quand il tenta de se réconcilier avec Lycophron et que celui-ci accepta de revenir à Corinthe à condition que Périandre vienne s'occuper de la colonie, les habitants de Corcyre assassinèrent Lycophron. Périandre aurait institué un culte autour du fantôme de Mélissa.
Périandre était souvent mis dans les listes des
Sept sages de Grèce pour certains de ses proverbes, même si Platon s'indignait qu'on confonde son intelligence avec de la Sagesse.
Il aurait régné 40 ans jusqu'en
585. Son fils Lycophron était mort et son autre fils Cypsélos le jeune était stupide. Psammétique, fils de Gordias (sans rapport avec le pharaon du même nom), lui succéda.

Arion de Méthymne


William Bouguereau, Arion montant un hippocampe, 1855, Cleveland Museum of Art (Inv. 1980.238)

Biographie

Né à Méthymne, dans l'île de Lesbos, il vit longtemps à la cour de Périandre, tyran de Corinthe, avant de voyager en Sicile et en Italie. Hérodote[1] raconte qu'il y amasse de grandes richesses et qu'à son retour, les matelots décident de le tuer pour se partager ses biens. Avant d'être jeté à la mer, Arion obtient de pouvoir jouer de la cithare une dernière fois. Il attire par ses chants un dauphin et s'élance dans les flots : l'animal le secourt et le porte au cap Ténare en Laconie.
Pour remercier les dieux, Arion offre alors une statue de bronze représentant un homme sur un dauphin, statue que
Pausanias voit lors de sa visite de Ténare[2]. Selon le grammairien romain Solin[3], la statue se trouve dans un temple consacré à Arion et comporte une inscription précisant que l'anecdote prend place lors de la 29e olympiade, l'année où Arion remporte les jeux siciliens. Le dauphin qui a sauvé le poète est rangé parmi les constellations : voir Dauphin (constellation).
On regarde Arion comme l'inventeur du
dithyrambe[1]. On a sous son nom un Hymne à Poséidon, conservé par Élien.
Il est mentionné dans une chanson grecque aux côtés du héros mythologique
Amphion, réputé avoir bâti les remparts de Thèbes grâce au pouvoir de sa flûte : « tous deux chanteurs, tous deux personnages de légende[4] ». La chanson a encore cours au IIe siècle ap. J.-C., au temps de l'apologiste chrétien Clément d'Alexandrie qui dénonce Arion, Amphion et Orphée comme les premiers à avoir conduit « l'humanité devant les idoles[5]. »

Sully Prudhomme

Sully Prudhomme




René Armand François Prudhomme (Paris, 16 mars 1839Châtenay-Malabry, 6 septembre 1907), dit Sully Prudhomme, est un poète français, élu à l'Académie française en 1881 au fauteuil 24.
Fils d'un commerçant, René Armand Prudhomme voulait devenir ingénieur, et fit ses études au Lycée Bonaparte mais une crise d'ophtalmie le contraint à les interrompre. Après avoir travaillé au
Creusot dans les usines Schneider, il se tourne vers le droit et travailla chez un notaire. L'accueil favorable réservé à ses premiers poèmes au sein de la « Conférence La Bruyère », société étudiante dont il est membre, encourage ses débuts littéraires.
Son premier recueil, Stances et Poèmes (
1865) est loué par Sainte-Beuve et lance sa carrière. Il renferme son poème le plus célèbre, Le Vase brisé, élégante métaphore du cœur brisé par un chagrin d'amour :

Sully Prudhomme
Le vase où meurt cette verveine
D'un coup d'éventail fut fêlé ;
Le coup dut l'effleurer à peine,
Aucun bruit ne l'a révélé.
Mais la légère meurtrissure,
Mordant le cristal chaque jour,
D'une marche invisible et sûre
En a fait lentement le tour.
Son eau fraîche a fui goutte à goutte,
Le suc des fleurs s'est épuisé ;
Personne encore ne s'en doute,
N'y touchez pas, il est brisé.
Au fil de sa carrière Sully Prudhomme se détourne progressivement du genre sentimental de ce premier recueil - qu'on retrouvera encore dans Les Épreuves (
1866) et Les Solitudes (1869) - pour se tourner vers un style plus personnel qui combine une recherche formelle qui le rattache au Parnasse (il contribua d'ailleurs au Parnasse contemporain de Leconte de Lisle) avec un intérêt pour les sujets scientifiques et philosophiques. Il donne notamment une traduction en vers du premier chant du De Natura Rerum de Lucrèce (1878-79). Son ambition philosophique s'exprime dans des poèmes comme La Justice (1878) ou Le Bonheur (1888). L'extrême économie des moyens littéraires finit par y gâcher la poésie sans que la profondeur philosophique y gagne.
Après Le Bonheur, Sully Prudhomme se détourne de la poésie pour s'intéresser exclusivement à l'
esthétique et à la philosophie. Il publia deux essais d'esthétique : L'expression dans les beaux arts (1884) et Réflexions sur l'art des vers (1892), une suite d'articles sur Blaise Pascal dans La Revue des Deux Mondes (1890), Le Problème des causes finales en collaboration avec Charles Richet (1902), un article sur « La Psychologie du Libre-Arbitre » dans la Revue de métaphysique et de morale (1906).
Premier auteur à recevoir le
prix Nobel de littérature, le 10 décembre 1901, il consacra l'essentiel de la somme reçue à cette occasion à fonder un prix de poésie décerné par la Société des Gens de Lettres. Il créera d'ailleurs en 1902 la Société des Poètes français avec José María de Heredia et Léon Dierx. Il fut l'un des premiers partisans de Dreyfus.
Sa santé avait été durablement ébranlée par la guerre de 1870. Sur la fin de sa vie, elle le contraignait à vivre quasiment reclus à
Châtenay-Malabry (Hauts-de-Seine), souffrant d'attaques de paralysie et travaillant à La Vraie religion selon Pascal (1905). Mort subitement le 6 septembre 1907, il est enterré au cimetière du Père-Lachaise à Paris.

วันอังคารที่ 14 สิงหาคม พ.ศ. 2550

เคล็ดลับหน้าใส part I การกิน

นี่ไม่ใช่สูตรจากหม่อมเเม่เเต่อย่างใด
ไม่ใช้ไสยศาสตร์
ไม่ต้องพึ่งหมอหน้า
ไม่ต้องเสียตังคมาก
ไม่ต้อง.........
พอเหอะ
เรามาเริ่มกันเลย
You are what you eat

อ่า เค้าว่ากันว่า ความสวยต้องเริ่มจากภายใน
มาสังเกตกันว่าพวกคุณทานอะไรกันมั้ง

ไอ้ของทอดๆอ่ะ เลี่ยงได้เลี่ยงเหอะคุณ เเต่ถ้าจะกินก้อได้ไม่ห้าม เเต่ต้องดูน้ำมันที่ทอดอ่ะ ต้องไม่ดำมากนะ พวกของทอดตลาดนัดเลี่ยงได้ก้อเลี่ยง

ผักผลไม้ ทานกันป่ะเนี่ย ยิ่งขับถ่ายมากอ่ะ ของเสียในร่างกายยิ่งจะถูกขับออกไปมาก เเต่ไม่ใช่ท้องเสียนา กินผลไม้ที่มีกากเยอะๆ ผลไม้ที่เราอาจจะไม่ชอบกัน ก้อพวก มะละกอ เเอปเปิ้ลสองอันนี้เวิร์กมากอ่ะ จิงๆ พวกเเตงโม ลิ้นจี่ ทุเรียน ให้กากน้อยอ่ะ เเตสองอันหลัง ร้อนในง่าย หิวน้ำ สิวขึ้น ปากเป็นเเผล เเถมร้อนใน อย่าไปเเดกมาก เฮ้ย กินมาก (มันจัดอยู่ในผลไม้ธาตุร้อน พวกธาตุเย็นก้อ มังคุดไง)

น้ำ อันนี้สำคัญมาก บางคนเเทบไม่ดื่มอ่ะ ดื่มมากๆ ร่างกายก้อจะสามารถรักษาสมดุลได้ (Homeostasis) -ขี้เกียจอธิบาย ไปอ่านหนังสือชีวะเล่มหนึ่งเอง- เเล้วดูยังไงว่าดื่มพอเเล้วในหนึ่งวัน
ก้อให้สังเกตฉี่ของตัวเอง ถ้าเหลืองอ๋อยนี่ก้อไม่ไหวนะ ข้นมาก ร่างกายขาดน้ำ เหมือนตอนไป ร.ด. ภาคสนาม ที่เขาชนไก่ ก้อถ้าฉี่ออกมา ขาว ใส ก้อถือว่ากินน้ำพอเเล้วเเหละ ดื่มให้สม่ำเสมอไว้ จะดีมาก

ช็อกโกเเลต เค้าว่ากันว่า กินมากฮอร์โมนเพศจะเพิ่มขึ้น สิว เป็นปัญหาวัยรุ่น ก้อเลี่ยงมันได้ก้อดี
เเต่บางคนกินมากๆ เเล้วยังไม่ค่อยเป็นอะไร ก้อเพราะชอคโกเเลตที่ทานๆกันอ่ะ ผสมน้ำตาลไปเท่าไรหล่ะ พวกชอคโกเเลตเเพงเว่อร์ ที่ขมๆ กินไปสักกล่องดิ เห็นผลทันตาเลย จิงๆ (มีตนฝากมาบอกว่า ควรกินในปริมานพอเหมาะ) -เสริมอีกนิด เมื่อเป็นสิวอยู่เเล้ว สิวจะอักเสบเร็วขึ้น จ่ะ

ไข่ นี่เลย ใครที่เป็นสิวอยู่ห้ามกินมาก เพราะอาจทำให้สิงที่อักเสบนั้นยิ่งเจ็บ เพราะไข่มีผลต่อระบบน้ำเหลือง ทำให้น้ำเหลืองข้น พวกเเผลจะยิ่งอักเสบ เเละ อาจทำให้เเผลเป็นเเผลเป็นได้

นม เค้าบอกยิ่งกินมาก หน้ายิ่งตึง ผิวดี กินไว้ไม่เลียหาย

ชา เค้าว่ากันว่าพวกชา นอกจากทำให้กระชุ่มกระชวยเเล้ว ยังทำให้หน้าอ่อนวัยเเล้วยัง ทำให้สิวไม่กล้ารังควาน เเต่ควรกินในปริมาณพอเหมาะ กินมากจะเป็นโทษ โดยส่วนตัวชอบชาเขียว กิน สองขวด ต่อ สัปดาห์

กาเเฟ กินมาก กินน้อย ก้อเป็นโทษ อย่าไปกินมันเลย กินเเล้วจะทำให้เป็นผู้ใหญ่ขึ้น

อาหารทะเล ควรกินเเต่ปริมาณพอเหมาะ เพราะอาจจะมีสารเจือปนมาก เช่น ปลาหมึกจะมีฟอร์มาลีน กุ้งหัวตะกั่ว เเม่จะไม่ชอบให้กิน เเต่ผมก้ออยากกินง่า กินอาหารทะเลมากๆ ก้ออาจทำให้หน้าหมอง เพราะ อิ่มเเล้วง่วง เย้ยยย ไม่ใช่

บุหรี่ ดูดเเล้ว มึน ตาจะเเดงๆ ขวางๆ เครียด ตึง หน้าเป็นขุ่ยๆ (กรณีสูบมากอ่ะ ใช่ไหม ไอ้ตู้ ครวย) เราก้อเคยลอง เเต่อย่าไปสูบเลย ไม่ใช่ไม่ดี มันเปลือง เย้ยยยยย ไม่ใช่

เหล้า สุรา ก้อกินเข้าสังคมได้นะ เราว่ามันไม่ค่อยเกี่ยว อาจจะเกี่ยวตรง นอนดึก ดื่มเหล้า เลยพักผ่อนไม่พอ หน้าหมองคล้ำ สิวขึ้น (เป็นข้อมูลที่ได้มาจากการสังเกต) เเนะนำให้ ดื่มได้ เเต่อย่าดึก เอ้ย ไม่ใช่ เเหม คุมตัวเองให้ได้ล่ะกัน กินได้ เเต่พอเหมาะ สติสตังค์ ต้องอยู่ครบนะ

โภชนาการถูกวิธีช่วงเทศกาลเจ


ถึงเวลาถือศีลกินเจอีกวาระหนึ่งแล้ว เราจะเห็นร้านอาหารปักธงสีเหลืองเป็นแถว ๆ ร้านที่เคยขายอาหารธรรมดาที่มี เนื้อสัตว์จะกลายสภาพเป็นร้านอาหารเจ นับเป็นโอกาสที่หลายๆ ท่านจะได้ทำความดีโดยละเว้น จากการทานอาหาร จากเนื้อสัตว ์ในช่วงเวลานี้ ไม่ว่าจะทานเจกันด้วยเหตุผลในเรื่องของสุขภาพ ศาสนา หรือเพื่อความสุขทางใจก็ตาม ซึ่งแม้ เทศกาลอาหารเจจะมีเเค่ 9 วัน แต่ก็สามารถทำให้ผู้ปฏิบัติรู้สึกอิ่มใจ เพราะได้ละเว้นจากการทำบาป ดังนั้น อาหารเจ อาจถือได้ว่าเป็นทั้งอาหารกายและอาหารใจ
เรามาทำความเข้าใจเกี่ยวกับหลักการอาหารเจกันสักหน่อย เพื่อที่เราจะได้เลือกทานอาหารเจให้เป็น อย่าลืมว่า แม้อาหาร เจจะเป็นอาหารสุขภาพ แต่ถ้าเราบริโภคไม่ได้สัดส่วน ไม่ถูกหลักโภชนาการ โอกาสที่ปัญหาสุขภาพจะรุมเร้า ก็เกิดขึ้นได้เช่นกัน โดยเฉพาะผู้ที่ตัดสินใจกินเจระยะยาว
หลักการของอาหารเจ คือ
• อาหารกลุ่มข้าว - แป้ง เผือกมัน อาหารกลุ่มนี้รวมถึงพวกเส้น ๆทั้งหลาย เช่น หมี่ซั่วผัด อาหารกลุ่มนี้ให้สารอาหารคาร์โบไฮเดรตซึ่งให้พลังงาน ปริมาณที่พอเหมาะในแต่ละมื้อประมาณ 2-3 ทัพพี แต่ถ้ามีอาหารว่างระหว่างมื้อด้วย ก็ต้องลดลงไปตามส่วน เพราะถ้าบริโภคมากเกินไป ก็จะทำให้น้ำหนักเพิ่มได้ โดยเฉพาะถ้าเป็นของผัดที่ใช้น้ำมันมาก ๆ
• อาหารกลุ่มถั่วเมล็ดแห้ง พืชเมล็ด ให้โปรตีนเป็นหลัก และเป็นโปรตีนที่สมบูรณ์เท่ากับโปรตีนจากเนื้อสัตว์ ดังนั้นในช่วงเทศกาลอาหารเจ เราจึงเห็นผลิตภัณฑ์จากถั่วเหลืองต่างๆมากมายนำมาทำเป็นอาหารและผลิตภัณฑ์เครื่องเครื่องดื่ม อย่างนมถั่วเหลืองซึ่งก็เป็นเครื่องดื่มที่เป็นเเหล่งของโปรตีนที่ดี ดื่มเพียงวันละ 2-3 แก้ว เราก็จะได้รับโปรตีนคุณภาพในปริมาณที่เพียงพอแล้ว และที่ขาดไม่ได้ที่จะต้องพูดถึง คือ งา ซึ่งเป็นส่วนประกอบสำคัญในอาหารเจ งาจะมีกรดอะมิโน และ กรดไขมันที่จำเป็นสำหรับร่างกาย
• อาหารกลุ่มผักผลไม้ อาหารเจที่ขายกันอยู่ทั่วไป ถ้าเป็นผักก็มักจะนำมาต้มจนเปื่อย หรืออุนซ้ำบ่อย ๆ จนทำให้สูญเสียวิตามินหมด จึงขอแนะนำว่า ควรได้รับผักสดบ้าง อาจทานเป็นผักจิ้มน้ำพริกเจก็ได้ เพื่อให้ได้วิตามินเพียงพอ ปริมาณผักที่ควรได้รับคือมื้อละประมาณ 2 ทัพพี สำหรับผลไม้ ควรทานทุกมื้อหลังอาหารหรือช่วงมื้อว่าง อาหารกลุ่มนี้ให้วิตามิน แร่ธาตุและใยอาหาร ช่วยให้ระบบขับถ่ายดี
4. อาหารเจจะไม่มีอาหารรสจัด และ งดผัก 5 ชนิดคือ กระเทียม หอม หลักเกียว กุยช่ายและใบยาสูบ ซึ่งเป็นผักที่มีกลิ่นแรง มีผลต่ออวัยวะทั้ง 5 ได้แก่ หัวใจ ไต ม้าม ตับ ปอด และทำให้จิตใจไม่สงบ
การทานอาหารเจมีหลักง่ายๆ คือ ควรเน้นที่สีของอาหาร ไม่ว่าจะเป็นถั่ว ผัก ผลไม้ ควรทานให้ครบ 5 สี คือ ขาว ดำ แดง เขียว เหลือง การกำหนดสีของผักนี้ เป็นภูมิปัญญาของคนเก่าคนก่อนที่ทำให้เราได้ความหลากหลาย และครบถ้วนของ สารอาหาร ถูกต้องตามหลักโภชนาการ เพราะไม่มีอาหารชนิดใดชนิดหนึ่งที่จะให้สารอาหารครบถ้วน บางอย่างมีวิตามิน ชนิดหนึ่งมาก บางอย่างมีอีกชนิดมาก เมื่อทานอย่างหลากหลายก็จะได้ประโยชน์ครบถ้วน ข้อควรระวัง คือ หลีกเลี่ยงอาหาร ที่ปรุงด้วยน้ำมันมาก ๆ และล้างผักให้สะอาดก่อนนำไปปรุงอาหาร
การกินเจ ควรเดินสายกลาง เลือกกินและปรุงให้เหมาะ การกินเจ 9 วัน อาจทำให้ลดน้ำหนักได้ แต่ในทางกลับกัน ถ้าทานแต่อาหารมัน ๆ น้ำหนักที่อยากลดก็อาจเพิ่มได้ ท่านเป็นผู้เลือกได้ ขอให้ท่านมีสุขภาพที่ดีทั้งทางกายและใจ ในช่วง เทศกาลกินเจที่กำลังจะมาถึงนี้ และอย่าลืมแบ่งปันความสุขด้วยรอยยิ้มให้แก่กันและกัน
ที่มา : บทความมติชน ตอนที่ 2ประจำวันอาทิตย์ที่ 28 ก.ย .46โดย รศ . ดร . ประไพศรี ศิริจักรวาล สถาบันวิจัยโภชนาการ มหาวิทยาลัยมหิดล

กินเท่าไรจึงจะพอดี


การปรับนิสัยการกินของตนเอง ไม่กินของหวานจัด มันจัดเค็มจัดเพิ่มการกินผักและผลไม้ให้มากขึ้นเป็นการเริ่มต้นที่ดี สำหรับการกินอะไรได้มากน้อยแค่ไหน ยังเป็นคำถามที่ต้องหาคำตอบ คำว่า ” พอดี ” ของแต่ละคนไม่เท่ากัน จะทราบได้อย่างไรว่าควรกินข้าว ผัก ผลไม้ เนื้อสัตว์ นม ได้แค่ไหนจึงถูกหลักโภชนาการ ทุกวันนี้อาศัยความชอบ ความต้องการของตนเองเป็นหลัก หากบังเอิญกินได้ถูกต้องก็ถือว่าโชคดีไป แต่ขณะนี้ไม่ต้องรอเสี่ยงโชคอีกแล้ว เพราะมีงานวิจัยที่สามารถกำหนดปริมาณอาหารที่เหมาะสมครอบคลุมกลุ่มคนไทยอายุตั้งแต่ 6 ปีขึ้นไป จนถึงผู้สูงอายุ บางท่านอาจเคยเห็นโปสเตอร์รูป ” ธงโภชนาการ ” ของกระทรวงสาธารณสุขมาแล้วเชื่อได้ว่ายังมีผู้ที่ไม่เคยเห็น หรือยังไม่สามารถนำไปปฏิบัติได้ จึงขอให้หลักการง่าย ๆ ดังนี้คือ ขั้นแรกต้องจัดตัวเองว่าอยู่ในคนกลุ่มใดก่อน เพื่อจะดูว่าควรกินอาหารให้ได้รับพลังงานทั้งวันปริมาณเท่าใด
ระดับพลังงาน แตกต่างกันตามเพศ วัย และกิจกรรม พลังงาน 1600 กิโลแคลอรี – สำหรับเด็ก หญิงวัยทำงาน และผู้สูงอายุ พลังงาน 2000 กิโลแคลอรี – สำหรับวัยรุ่น ชายวัยทำงาน พลังงาน 2400 กิโลแคลอรี – สำหรับผู้ที่ใช้พลังงานมาก เช่น นักกีฬา เกษตรกร กรรมกร
ต่อจากนั้นก็มาดูว่า จะกินอย่างไรให้สมดุล ปริมาณพอดี ซึ่งต้องดูจากปริมาณอาหารในแต่ละกลุ่ม
อาหารกลุ่มแรกคือ กลุ่มข้าว - แป้ง ควรได้รับวันละ 8-12 ทัพพี อย่าเพิ่งดีใจว่ากินเท่าไรก็ได้ ความจริงก็คือ ต้องกินให้พอเหมาะกับความต้องการพลังงานของตัวเอง ถ้าเป็นหญิงวัยทำงาน วัยทอง หรือสูงอายุ กินวันละ 8 ทัพพี ชายวัยทำงานวันละ 10 ทัพพี และถ้าใช้พลังงานมากก็กินได้ถึง 12 ทัพพี อาหารกลุ่มนี้รวมถึง ข้าว ก๋วยเตี๋ยว บะหมี่ ขนมจีน ขนมปัง และขนมทั้งหลายที่มีแป้งเป็นส่วนประกอบ เช่น ขนมเค้ก ซาลาเปา บัวลอย ซ่าหริ่ม อะไร ๆ ที่เป็นแป้งนับรวมอยู่ในกลุ่มนี้ทั้งหมด
อาหารกลุ่มต่อมาคือ กลุ่มผัก แหล่งของใยอาหาร ผู้ใหญ่ควรกินผักวันละ 6 ทัพพี เด็ก ๆ วันละ 4 ทัพพี (1 ทัพพีประมาณ 3-4 ช้อนกินข้าว ) เมนูอาหารจานผักหาทานไม่ยาก ไม่ว่าจะเป็นแกงส้ม แกงเลียง แกงป่า หรือจอาหารจานเดียว เช่น ขนมจีนน้ำพริก น้ำยา หรือข้าวยำ ใน 1 มื้อได้ผัก 2 ทัพพีไม่ยากนัก อย่าลืมหมุนเวียนชนิดของผัก จะได้ปลอดภัยจากยาฆ่าแมลง และได้สารอาหารตามที่ต้องการ
กลุ่มผลไม้ ขอให้ยืดหลักว่า ควรทานผลไม้หลังอาหารทุกมื้อและระหว่างมื้อเมื่อหิว รวม ๆ แล้วควรได้ผลไม้วันละ 3-5 ส่วน แต่ละ 1 ส่วนของผลไม้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่งดังต่อไปนี้ เช่น กล้วยน้ำว้า 1 ผล ส้มเขียวหวาน 1 ผลใหญ่ฝรั่ง 1/2 ผล เงาะ 4 ผล ถ้าเป็นผลไม้ผลใหญ่ เช่น มะละกอ สับปะรด แตงโม ประมาณ 6-8 คำเท่ากับ 1 ส่วน ปริมาณผลไม้มากน้อยขึ้นอยู่กับความต้องการพลังงาน
อาหารกลุ่มผักและผลไม้อาจทดแทนกันได้บ้าง วันไหนกับข้าวไม่ค่อยมีผัก ก็เพิ่มผลไม้ รวม ๆ แล้วทั้งวันควรได้ผัก - ผลไม้รวมกันไม่น้อยกว่า 1/2 กิโลกรัมจึงจะได้ใยอาหารเพียงพอ
กลุ่มนม เด็ก ๆ ควรดื่มนมจืดวันละ 2-3 แก้ว ผู้ใหญ่วันละ 1-2 แก้ว สำหรับผู้ที่ไม่ดื่มนมวัวด้วยเหตุผลใด ๆ ก็ตาม ก็สามารถดื่มนมถั่วเหลืองได้เพราะให้โปรตีนปริมาณใกล้เคียงกัน แต่ควรเพิ่มการบริโภคปลาเล็กปลาน้อยและ ผักใบเขียวเข้ม เพื่อให้ได้รับแร่ธาตุแคลเซียมเพียงพอ
กลุ่ม เนื้อสัตว์ ไข่ ถั่วเมล็ดแห้งและผลิตภัณฑ์ เลือกทานเนื้อสัตว์เล็ก เช่น ปลา ไก่ เพราะไขมันต่ำ ผลิตภัณฑ์ถั่วเหลือง เช่น เต้าหู้ชนิดต่าง ๆ เป็นทางเลือกของผู้รักสุขภาพ ปริมาณอาหารในกลุ่มนี้คือ 6-12 ช้อนกินข้าว ปริมาณอาหารที่เทียบเท่ากับเนื้อสัตว์ 1 ช้อนกินข้าว คือ เต้าหู้ขาวแข็ง 1/4 ก้อน เต้าหู้ขาวหลอด 1/2 หลอด ไข่ 1/2 ฟอง ปลาทู 1/2 ตัว เป็นต้น
สำหรับ น้ำมัน น้ำตาล เกลือ กินแต่น้อยเท่าที่จำเป็น
ข้อปฏิบัติส่วนนี้ กำหนดขึ้นจากวิถีชีวิตของคนไทย การนำไปใช้กับตนเองและดูแลคนรอบข้างจะช่วยลดความเสี่ยงต่อโรคที่เกิดจากการกิน เป็นการสร้างสุขภาพและช่วยให้โครงการ 30 บาทรักษาทุกโรคยังคงอยู่ได้
ที่มา : บทความมติชน ตอนที่ 4 ประจำวันอาทิตย์ที่ 12 ต.ค .46โดย รศ . ดร . ประไพศรี ศิริจักรวาล สถาบันวิจัยโภชนาการ มหาวิทยาลัยมหิดล

งาเม็ดจิ๋ว...พลังแจ่มแจ๋ว



เคยได้ยินไหมกับคำว่า Size doesn't matter ที่ว่าเรื่องขนาดไม่ใช่ สิ่งสำคัญ เสมอไป ใช่ว่าของดีจะต้องมีขนาดใหญ่ เพราะอย่าง เจ้างาดำ เมล็ดรี แม้ว่าขนาดจะกระจ้อยร่อย แต่คุณค่าและ ประโยชน์ของมันกลับยิ่งใหญ่เกินตัวหลายเท่านัก เรียกได้ว่า ทานเพียง อย่างเดียวก็ให้ประโยชน์ทั้งในด้านสุขภาพร่างกาย ป้องกันโรค และช่วยเสริมส่งความงามให้กับเรือนร่าง ได้แทบ ทุกส่วนสัก ไม่ว่าจะเป็นผิดหน้า เส้นผม ฟันและผิวพรรณเมื่อพูดถึงงา คนส่วนใหญ่ก็จะนึกถึงเมล็ดงาสีขาว-ดำ อันเป็น องค์ประกอบของอาหารคาว-หวาน ของไทยนานาชนิด ช่วยให้ ความหอมมัน และความอร่อย เสียจนอาจจะทำให้หลายคน มองข้าม คุณสมบัติอันมหาศาลของมันไป
แต่ด้วยกระแสสนใจสุขภาพที่หลายๆ คนทำลังเป็นกันอยู่ในขณะนี้ ทำให้งากลายเป็นอาหารที่สาวๆ เลือกเป็นเพื่อน คู่คิด มิตรคู่ใจ สหายคนใหม่ แทนที่อาหารเพื่อความงามอย่าง แก้วมังกร แอปเปิ้ล มะเขือเทศ อย่างในอดีต เพราะนอกจากงาจะช่วย เรื่องความสวย ความงามแล้ว ด้านประโยชน์ต่อสุขภาพที่ไม่น้อยหน้าแต่อย่างใด ซึ้งเจ้างาเม็ดจิ๋ว จะมีอาวุธลับ สร้างความงาม และความแข็งแรงให้กับเรือนร่างอย่างไรบ้าง เราลองไปตามดูกัน
เริ่มจากประโยชน์ที่ร่างกาายเราจะได้รับจากการประทานงา ที่มีการผลิตออกมาในหลากหลายรูปแบบ ทั้งการนำมา รับประทานแบบเป็นการรับประทานแบบที่ถูกนำมาแปรรูปเรียบร้อยเป็นน้ำมันงา
อย่างแรกที่โดดเด่นที่สุดในส่วนประกอบของงา คือ แคลเซียม ซึ่งมีสูงถึง 11 เปอร์เซ็นต์ หรือมากกว่านมวัว ถึง 6 เท่า และมากกว่าพืชชนิดอื่นๆ เป็น 10 เท่า ในปริมาตรที่เท่ากัน นอกจากนี้ งานยังมีปริมาณของ ฟอสฟอรัสสูง ซึ่ง 2 สิ่งนี้ นับว่ามีประโยชน์ต่อกระดูก ฟัน เป็นอย่างมาก
และที่สำคัญคือ เป็นสิ่งที่หญิงวัยทองต้องการ เพราะเมื่อถึงคราวหมดประจำเดือน ผู้หญิงจะมีการบกพร่อง ฮอร์โมน เอสโตรเจน ทำให้ร่างการดึงแคลเซียมออกจากกระดูก ก่อให้เกิดโอกาสที่จะเป็นโรคกระดูกเสื่อมสูง งาสามารถ เติมเต็มแคลเซียม ส่วนที่ขาดไปนี้ได้ ทำให้ไม่ต้องเสี่ยงกับการเป็นโรคกระดูกเสื่อมของสตรีวัยทอง
นอกจากงาจะเป็นราชาแคลเซียมแล้ ในเมล็ดสีดำสนิทนี้ยังมีสารอาหารที่มีคุณค่าอีกหลายอย่าง เมื่อนำมาสกัดออกมา เป็นน้ำมันงา งาก็จะให้กรดไขมันที่ไม่อิ่มตัวสูง มีทั้งกรดไขมัน โอเมก้า 3 และ 6 ที่เป็นกรด ไขมันที่มีประโยชน์ ช่วยลดคลอเลสเตอรอล ป้องกันได้สารพัดโรค ทั้งโรคหัวใจ หลอดเลือดแข็งตัว ลดความดันโลหิน ขยายหลอดเลือด ป้องกันเกล็ดเลือดเกาะตัวกันเป็นลิ่ม
สิ่งอื่นๆ ที่ประกอบขึ้นเป็นเจ้างา ยังมีโปรตีนที่จำเป็นต่อร่างกาย ธาตุเหล็กช่วยบำรุงเลือด ธาตุาสังกะสีช่วยบำรุงผิวหนังธาตุไอโอดีนป้องกันโรคคอหอยพอก และแร่ธาตุอีกมากมายทั้ง แมกนีเซียม สังกะสี ฟอสฟอรัส โพแทสเซียม และทองอืดพร้อมด้วยวิตามิน ชนิดต่างๆ ทั้ง เอ บี ซี และอี อันมีสารแอนตี้ออกซิแดนท์ช่วยต้านมะเร็ง
ส่วนวิตามินบี งามีทั้ง บี1 บี2 บี3 บี5 บี6 บี9 ทั้งบำรุงโลหิต เรื่องการไหลเวียนโลหิต ไม่เป็นโรคเหน็บชา ช่วยเรื่องระบบการย่อย และการขับถ่าย ป้องกันอาการท้องผูก บรรเทาอาการรีดสีดวงทวาร บำรุงและเสริมสร้าง ระบบประสาท ช่วยให้ร่างกาย ผ่อนคลาย นอนหลับ ตื่นขึ้นมากระปรี้กระเปร่า กระฉับ กระเฉง ไม่อ่อนเพลียง่าย เรียกได้ว่าประโยชน์นานาประการ
ยิ่งไปกว่านั้น เพื่อนรู้ใจคนนี้ ยังสามารถนำมาสกัดทำน้ำมันงาที่สามารถนำมานวดตัวก็ให้ประโยชน์กับร่างกาย ไม่น้อยไปกว่า การนำมาทาน เพราะน้ำมันสามารถซึมซับเข้าสู่ผิวหนังได้อย่างรวดเร็ว คุณสมบัติ ทั้งหลายแหล่ของน้ำมันงา จะช่วยปรับ ระบบประสาทและระดับฮอร์โมนให้เหมาะสม ทำให้จิตใจสงบ ผ่อนคลาย ช่วยคลายกล้ามเนื้อ ลดอาการปวดเมื่อยต่างๆ นานาในทุกสัดส่วน และยังช่วยทำให้ผิวหนังเต่งตึง ไม่เหี่ยวย่น ประกอบการช่วยระบบขับถ่ายให้ดำเนินไปได้อย่างดี ขจัดของเสียออกจากร่างกายและผิวหนัง ทำให้ผู้ที่รับประทานงาเป็นประจำจะแลดูผ่องใส ผิวพรรณ อื่มเอิบ ดูอ่อนเยาว์ อยู่เสมอ
เคล็ดลับความสวยของงาไม่ได้ให้ผลดีแค่เพียงผิวพรรณหรือผิวหน้าเท่านั้น องค์ประกอบของกรดไขมันไลโนเลอิกที่นอกจากทำให้ผิวชุ่มชื่นแล้ว ยังทำให้ผมดกดำ นิ่มสลวย และเงางาม ตรงตามความเชื่อของคนโบราณที่ให้นำน้ำมันงามาผสมกับไข่แดงและหมักผมทิ้งไว้ ช่วยบำรุงสุขภาพเส้นผมให้แข็งแรงสวยงาม และเมื่อถึงคราวหน้าหนาวเพื่อป้องกันผมแห้งเสียแตกปลาย หรือผิวแตกแห้ง สามารถใช้น้ำมันงาชะโลมทา เพื่อป้องกันความชุ่มชื่นให้อยู่กับเรือนร่างคุณได้เป็นอย่างดี เรียกได้ว่า ทานงาเพียงอย่างเดียวนี้ก็ช่วให้ประโยชน์กับสาวๆได้อย่างครบครัน ทั้งเรื่อง สุขภาพแข็งแรง และบำรุงความงามได้ทุกสัดส่วน โดยปริมาณพอเหมาะที่ควรจะเลือกทานคือ ประมาณ 2-4 ช้อนโต๊ะต่อวัน เพราะถ้ามากกว่านั้น คุณอาจจะได้รับสารอาหารอย่างเกินความต้องการ นอกจากความสวยงาม ภายนอกแล้ว ภายในก็ แข็งแรงด้วยแคลเซี่ยมเพื่อให้รางวัลกับสุขภาพกับตัวคุณเอง คราวนี้จะไปเที่ยวจะทำกิจกรรม อะไรก็ได้ "นี่แหละรางวัลแห่งชีวิต"

สุขภาพดี … คุณเอง เป็นผู้กำหนด


ความจริงที่ว่า ความไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ ยังเป็นคำพูดที่ไม่ล้าสมัย เพราะคงไม่มีใครปฏิเสธว่าการมีสุขภาพดี มีค่ากว่าการได้ลาภเป็นเงินเป็นทองด้วยซ้ำไป เพราะแม้ว่าจะมีเงินมากองจนท่วมตัวก็ไม่สามารถซื้อสุขภาพที่ดีคืนมาได้
สุขภาพเป็นสิ่งที่ไม่มีใคร … นอกจากตัวเราเท่านั้นที่จะเป็นผู้กำหนด เป็นสิ่งที่เราเลือกได้ แต่เราได้เลือกแล้วหรือยัง มองย้อนกลับไปดูว่าที่ผ่านมา เราดำเนินชีวิตอย่างถูกต้องหรือเปล่า เราสนใจเรื่องอาหารการกินมากน้อยแค่ไหน เรากินเพื่ออยู่ไปวัน ๆ หรือเรามีความสุขกับการกินจนมากเกินไป ถ้าเป็นเช่นนั้น คงถึงเวลาแล้วที่เราต้องรีบปรับตัว และไม่ปล่อยปละละเลยกับการดูแลรักษาสุขภาพให้แข็งแรงอยู่เสมอ เพราะหากเป็นปัญหาขึ้นมาแล้ว อาจสายเกินแก้
เมื่อพูดถึงการดูแลสุขภาพ เรื่องอาหารการกินดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่เห็นได้ชัดเจนกว่าเรื่องอื่น ดังนั้น การจัดปรับ พฤติกรรมการกินให้ถูกต้อง ถูกหลักโภชนาการที่ดี กินอาหารที่ถูกสุขลักษณะ กินเป็นเวลา ที่สำคัญ คือ กินให้พอดีและ กินให้หลากหลาย ก็สามารถลดความเสี่ยงต่อการเจ็บป่วยไปได้มากกว่าครึ่งหนึ่งแล้ว ในการทำความเข้าใจเรื่องการกิน อาหาร เพื่อสุขภาพที่ดีและห่างไกลโรคต่าง ๆ ที่เกิดจากการกินได้ชัดเจนยิ่งขึ้น ลองสำรวจตัวเองว่ามีพฤติกรรมการกิน อาหาร เพื่อสุขภาพมากน้อยแค่ไหน จากโภชนบัญญัติ 9 ข้อต่อไปนี้
1. กินอาหารให้ครบ 5 หมู่ แต่ละหมู่ให้หลากหลาย ไม่ซ้ำซาก เพื่อความเพียงพอของสารอาหารและไม่สะสมสารพิษ ในร่างกาย และหมั่นดูแลน้ำหนักตัว
2. กินข้าวเป็นอาหารหลักสลับกับอาหารประเภทแป้งเป็นบางมื้อ และเพื่อคุณค่าที่มากกว่าขอแนะ
3. กินพืชผักให้มากและกินผลไม้เป็นประจำ เพื่อให้ได้วิตามิน ใยอาหารและสารป้องกันอนุมูลอิสระ
4. กินปลา เนื้อสัตว์ไม่ติดมัน ไข่ ถั่วเมล็ดแห้งเป็นประจำ คนทั่วไปที่สุขภาพดีไม่มีปัญหาคอเลสเตอรอลสูงกินไข่ได้วันละ 1 ฟอง ผู้สูงอายุกินไข่ได้วันเว้นวัน ถั่วเหลืองและผลิตภัณฑ์ที่ทำจากถั่วเหลืองเป็นอาหารเพื่อสุขภาพควรกินเป็นประจำ
5. ดื่มนมให้เหมาะสมตามวัย นมที่ไขมันต่ำหรือนมถั่วเหลือง จะให้ประโยชน์มากทำให้ไม่มีไขมันสะสม
6. กินอาหารที่มีไขมันแต่พอควร ลดการกินอาหารผัดและทอด ปรุงอาหารด้วยวิธีต้ม นึ่ง อบ แทน
7. หลีกเลี่ยงการกินอาหารรสหวานจัดและเค็มจัด เพื่อลดความเสี่ยงโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง
8 . กินอาหารที่สะอาดปราศจากการปนเปื้อน เลือกซื้ออาหารปรุงสุกใหม่ ๆ ล้างผักให้สะอาดก่อนปรุง
9. งดหรือลดเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ เพราะบั่นทอนสุขภาพและเสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุ
โภชนบัญญัติ 9 ข้อ นี้ บอกถึงการกินดี กินอย่างถูกต้อง ส่วนเรื่องการนำไปปฏิบัติจริงๆ เราจะต้องมีความรู้เกี่ยวกับ ปริมาณของอาหารที่จะกินให้เหมาะสมด้วย ใครควรจะกินมากกินน้อยแค่ไหน ขึ้นอยู่กับ อายุ เพศ และกิจกรรมที่ต้อง มีการใช้พลังงาน มากน้อยต่างกันของแต่ละคน ซึ่งจะติดตามได้ต่อไป
ที่มา : บทความมติชน ตอนที่ 3ประจำวันอาทิตย์ที่ 5 ต.ค .46โดย รศ . ดร . ประไพศรี ศิริจักรวาล สถาบันวิจัยโภชนาการ มหาวิทยาลัยมหิดล

วันจันทร์ที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2550

Voie lactée (galaxie)



Le centre de la Voie lactée, vu en infra-rouge par le télescope spatial Spitzer de la NASA. En lumière visible, cette région est cachée par une grande quantité de poussière interstellaire.


La Voie lactée (appelée aussi « notre galaxie », ou parfois simplement « la Galaxie », avec une majuscule) est le nom de la galaxie dans laquelle se situent le Système solaire où vit l’humanité, ainsi que toutes les étoiles visibles à l’œil nu. Elle est partiellement visible dans de bonnes conditions d’observations (absence de pollution lumineuse), notamment sous les tropiques, sous la forme d’une bande plus claire dans le ciel nocturne, la « voie lactée ». Comme nous sommes en son sein, il est difficile de connaître sa forme exacte, mais l’on sait que sa forme est assez semblable à celle de la Galaxie d’Andromède.

Le mot « galaxie » est emprunté au latin galaxias, lui-même emprunté au grec γαλαξίας « voie lactée ». La dénomination « voie lactée » désignait d’abord uniquement la partie observable à l’œil nu de notre galaxie qui crée la bande blanchâtre tracée dans le ciel nocturne par le disque galactique, mais elle est maintenant fréquemment utilisée pour désigner toute notre galaxie : elle s’écrit alors « Voie lactée » avec une majuscule, comme la Galaxie (notre galaxie) ou le Soleil (notre soleil).
La Voie lactée est une grande
galaxie spirale de type Sb ou Sc. Sa forme est un disque de 25 000 pc de diamètre comportant un bulbe central, lui-même entouré d’un halo sphérique de faible densité de 30 kpc de diamètre. Elle contient entre 200 et 400 milliards d’étoiles, dont le Soleil[1], pour une masse totale évaluée de l'ordre de 750 à 1 000 milliards de masses solaires.

Gruidae


Gruidés

La 15 espèces de grues constituent la famille des gruidés (ou Gruidae). Ce sont de grands oiseaux terrestres (de 90 à 176 cm), gracieux, à long cou et longues pattes, au plumage à dominantes grises ou blanches.
On les trouve sur tous les continents, exceptés l'
Antarctique, les îles d'Océanie et l'Amérique du Sud. On observe la plus grande diversité des genres en Afrique, des espèces en Asie. Les grues fréquentent les zones humides ou herbeuses étendues.

Arthropode


Arthropodes

Les arthropodes (Arthropoda) — du grec arthron « articulation » et podos « pied », aussi appelés « articulés » — forment un embranchement d'animaux invertébrés. Le corps des arthropodes est formé de segments (ou métamères) articulés, recouverts d'une cuticule rigide, qui constitue leur squelette externe, dans la plupart des cas constitué de chitine.
L'embranchement des arthropodes est de très loin celui qui possède le plus d'
espèces et le plus d'individus de tout le règne animal. On compte plus d'un million et demi d'espèces actuelles d'arthropodes.

Limule


Limule

Les limules sont des arthropodes marin. Considéré comme fossile vivant, ce groupe semble n'avoir pratiquement pas évolué depuis plus de 500 millions d'années. La limule est parfois appelée « crabe des Moluques » ou « crabe fer à cheval » ou encore « crabe au sang bleu », appellations abusives puisque ce n'est même pas un crustacé mais un proche cousin des araignées et des scorpions. Il fait partie des ecdysozoaires, panarthropodes, arthropodes, chélicériformes

วันพุธที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2550

วันแม่ กลอนวันแม่ กลอน เพลง วันแม่แห่งชาติ วันเฉลิมพระชนพรรษา 12 สิงหา

ประวัติความเป็นมา
ชาวอเมริกันเป็นผู้กำหนดให้มีวันแม่อย่างเป็นทางการขึ้น และผู้ที่พยายามเรียกร้องให้มีวันแม่ในอเมริกา คือ แอนนา เอ็ม. จาร์วิส คุณครูแห่งรัฐฟิลาเดลเฟีย แต่กว่าเธอจะประสบความสำเร็จก็ครบ 2 ปีพอดีในปี ค.ศ.1914 (พ.ศ.2457) โดยประธานาธิบดี วูดโรว์ วิลสัน ได้มีคำสั่งให้ถือวันอาทิตย์ที่ 2 ของเดือนพฤษภาคมเป็นวันแม่แห่งชาติ และดอกไม้สำหรับวันแม่ของชาวอเมริกันก็คือดอกคาร์เนชั่น ซึ่งจะแบ่งออกเป็น 2 แบบ คือถ้าแม่ยังมีชีวิตอยู่ ให้ประดับตกแต่งบ้าน หรือประตูด้วยดอกคาร์เนชั่นสีชมพู แต่ถ้าแม่ถึงแก่กรรมไปแล้ว ให้ประดับด้วยดอกคาร์เนชั่นสีขาว สำหรับในประเทศไทยนั้นมีการจัดงานวันแม่ขึ้นเป็นครั้งแรก เมื่อวันที่ 10 มีนาคม พ.ศ.2486 ณ.สวนอัมพร โดยมีกระทรวงสาธารณสุขเป็นผู้จัดงาน แต่เนื่องจากช่วงนั้นเป็นช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 งานวันแม่ในปีต่อมาจึงต้องงดไปโดยปริยาย หลังจากผ่านพ้นวิกฤติสงครามไปแล้ว หลายหน่วยงานได้พยายามรื้อฟื้นให้มีวันแม่ขึ้นมาอีก แต่ก็ไม่ประสบผลสำเร็จเท่าที่ควร และมีการเปลี่ยนกำหนดวันแม่ไปหลายครั้ง แต่กำหนดวันแม่ที่ประชาชนนิยม และเป็นที่รับรองของรัฐบาล คือวันที่ 15 เมษายน โดยเริ่มจัดมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2493 กำหนดงานวันแม่ในวันนี้ยังดำเนินต่อมาอีกหลายปี ก็ต้องมาหยุดชะงักลงอีก ด้วยเหตุผลที่ว่าสภาวัฒนธรรมแห่งชาติผู้จัดงานวันแม่ขาดผู้สนับสนุน ซึ่งก็คือกระทรวงวัฒนธรรมที่ถูกยุบไปนั่นเอง
ต่อมาสมาคมครูคาทอลิกแห่งประเทศไทย เห็นว่าควรมีการจัดงานวันแม่ต่อไป จึงได้รื้อฟื้นงานวันแม่ขึ้นมาอีก และได้กำหนดให้จัดงานวันแม่ คือวันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ.2515 แต่จัดได้เพียงปีเดียวก็เลิกไป จนกระทั่งในปี พ.ศ.2519 คณะกรรมการอำนวยการ สภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทย ในพระบรมราชูปถัมภ์เห็นว่า ควรกำหนดวันแม่ให้แน่นอนเสียที จึงได้กำหนดวันแม่ใหม ่โดยให้ถือว่าวันเสด็จพระราชสมภพของสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ วันที่ 12 สิงหาคม เป็นวันแม่แห่งชาติ และ กำหนดให้ดอกมะลิเป็นดอกไม้สัญลักษณ์ของวันแม่ตั้งแต่นั้นมา


เหตุผลที่ให้ดอกมะลิ เป็นดอกไม้สัญลักษณ์ของวันแม่ ก็เนื่องจาก ดอกมะลิเป็นดอกไม้ที่มีสีขาวบริสุทธิ์ ส่งกลิ่นหอมไปไกลและหอมได้นาน อีกทั้งยังออกดอกได้ตลอดทั้งปี เปรียบได้กับความรัก อันบริสุทธิ์ของแม่ ที่มีต่อลูกไม่มีวันเสื่อมคลาย...
นักภาษาศาสตร์ได้ตั้งข้อสังเกตไว้ว่า คำว่า "แม่" ของทุก ๆ ภาษา มาจากการออกเสียงของเด็ก โดยคำขึ้นต้นด้วยพยัญชนะริมฝีปากคู่ (Bilabial) ได้แก่ ม , พ , ป ,บ หรืออาจกล่าวได้ว่าเป็นพยัญชนะชุดแรก ที่เด็กสามารถทำเสียงได้ โดยการใช้ริมฝีปากบนและล่าง ดังเช่น

ภาษาไทย แม่
ภาษาจีน ม๊ะ หรือ ม่า
ภาษาฝรั่งเศส la mere (ลา แมร์)
ภาษาอังกฤษ mom , mam
ภาษาโซ่ ม๋เปะ
ภาษามุสลิม มะ
ภาษาไทใต้คง เม
เป็นต้น

กลอนวันแม่

สตรีใด…….ไหนเล่า………..เท่าเธอนี้เป็นผู้ที่ …………..ลูกทุกคน………บ่นรู้จักเป็นผู้ที่ ……………มีพระคุณ………การุณนักเป็นผู้ที่ …………..สร้างความรัก…..สอนความดีเป็นผู้ที่……………คอยสั่งสอน…….เอาใจใส่คอยห่วงใย….……เราทุกคน………จนวันนี้เปรียบแสงทอง……สว่างล้ำ……….นำชีวีเธอคนนี้…………..คือ ” แม่ ”……..ของเราเอง

……...วันเกิดเราเป็นดั่งวันสิ้นลมแม่ ....เจ็บปวดแท้ดั่งน้ำตาพาจะไหล ....สองมือออบโอบอุ้มแกว่งเปล ....น้ำนมเลี้ยงอุ้มชูให้เติบใหญ่มา …แม่เปรียบดั่งยารักษายามป่วยไข้ ....แม่เปรียบดั่งต้นไม้ใหญ่ร่มใบหนา ....แม่เปรียบดั่งดวงตะวันส่องแสงมา …แม่เปรียบดั่งผ้าห่มหนาอบอุ่นกาย …เปรียบดั่งพระในบ้านชี้แนะลูก ....สถิตย์ถูกอยู่กลางใจไม่ไปไหน ....กตัญญูตอนนี้ยังไม่สายไป ....ก่อนแม่ไซร้หลับตาไปไม่ลืมเอย

มือน้อยน้อยแม่คอยอุ้มชู......... แม่เฝ้ามองดูไม่ห่างไปไหน แม่เฝ้าปลอบขวัญยามลูกหลับไหล ........ ไม่ยอมห่างไกลไปจากสายตา มือน้อยน้อยของแม่ล้ำค่า ........... อุ้มชูลูกมาจากเล็กเด็กแดง ยามลูกเติบใหญ่ด้วยน้ำพักน้ำแรง ด้วยใจที่แกร่งของแม่ถักทอ

หากกล่าวถึง คำนี้ คำว่าแม่ บังเกิดแก่ สายตาชน คนทั้งผอง ก็นิ่งคิด นิ่งเงียบ นิ่งยืนมอง ไม่มีสอง นึกถึงคุณ พระคุณมารดา

กลั่นเม็ดเลือดเม็ดน้อยนับร้อยหยด จนปรากฎเป็นหยดนมรสกลมกล่อมเพื่อหล่อเลี้ยงทารกน้อยค่อยอดออม เฝ้าถนอมฟูมฟักรักเมตตาวันเปลี่ยนวันเดือนเปลี่ยนเดือนหมุนเคลื่อนคล้อยจากเด็กน้อยเริ่มมีแรงเริ่มแข็งกล้าค่อยสอนเดินสอนทำสอนคำจาสอนปัญญาสอนวิชาสารพันทารกน้อยวันนี้เห็นเป็นผู้ใหญ่แม่ภูมิใจในผลงานการสร้างสรรค์ความเหน็ดเหนื่อยกายใจหายไปพลันเมื่อถึงวันลูกได้รับปริญญาวันนี้ลูกของแม่สุขถ้วนทั่วมีครอบครัวอยู่เย็นเป็นฝั่งฝาแม่คนนี้ย่างเข้าสู่วัยชรารอเวลาสู่กองฟอนตอนสิ้นใจวันเอยวันแม่สองตาแลหม่นหมองอยากร้องไห้บ้านแม่อยู่วันนี้ไม่มีใครมีแต่ไก่กับหมาที่สีมอซออยากฝากดาวถามฟ้าหาลูกรักใครรู้จักบอกให้ได้ไหมหนอแม่ชราผู้อยู่หลังยังเฝ้ารอบอกอยากขอเห็นหน้าอีกคราเอย

เพลงกล่อมเด็ก

เป็นเพลงที่มีเนื้อความสั้น ๆ ร้องง่าย ชาวบ้านในอดีตมักร้องกันได้ เนื่องจากได้ยินได้ฟังมาตั้งแต่เกิด คือได้ฟังพ่อแม่ร้องกล่อมตนเอง น้อง หลาน ฯลฯ เมื่อมีลูกก็มักร้องกล่อมลูก จึงเป็นเพลงที่ร้องกันได้เป็นส่วนมาก เราจึงพบว่าเพลงกล่อมเด็กมีอยู่ทุกภูมิภาคของไทย และเป็นวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับการเลี้ยงดูเด็กในสังคมไทย ซึ่งหากศึกษาจะพบว่า
1.เพลงกล่อมเด็กมีหน้าที่กล่อมให้เด็กหลับโดยตรง ดังนั้นจึงเป็นเพลงที่มีทำนองฟังสบาย แสดงความรักใคร่ห่วงใยของผู้ใหญ่ที่มีต่อเด็ก2.เพลงกล่อมเด็กมีหน้าที่แอบแฝงหลายประการ อาทิ-การสอนภาษา เพื่อให้เด็กออกเสียงต่าง ๆ ได้โดยการหัดเลียนเสียง และออกเสียงต่าง ๆ ได้เร็วขึ้น
-ถ่ายทอดความรู้ต่าง ๆ ได้แก่ เรื่องราวเกี่ยวกับธรรมชาติ การดำเนินชีวิต การทำมาหากินของสังคมตนเอง การสร้างค่านิยมต่าง ๆ รวมทั้งการระบายอารมณ์และความในใจของผู้ร้อง
นอกจากนี้พบว่า ส่วนมากแล้วเพลงกล่อมเด็ก มักมีใจความแสดงถึงความรักใคร่ห่วงใยลูก ซึ่งความรักและความห่วงใยนี้ แสดงออกมาในรูปของการทะนุถนอมกล่อมเกลี้ยงเก็บเด็กไว้ใกล้ตัว
บทเพลงกล่อมเด็กจึงเป็นบทเพลงที่แสดงอารมณ์ ความรักความผูกพันระหว่างแม่-ลูก ซึ่งแต่ละบทมักแสดงถึงความรักความอาทร ทะนุถนอม ที่แม่มีต่อลูกอย่างซาบ
นกเขาขัน
นกเขาเอย ขันแต่เช้าไปจนเย็น ขันไปให้ดังแม่จะฟังเสียงเล่น เนื้อเย็นเจ้าคนเดียวเอย
กาเหว่า
กาเหว่าเอย ไข่ให้แม่กาฟัก แม่กาหลงรัก คิดว่าลูกในอุทร
คาบข้าวมาเผื่อ คาบเหยื่อมาป้อน ปีกหางเจ้ายังอ่อน สอนร่อนสอนบิน
แม่กาพาไปกิน ที่ปากน้ำแม่คงคา ตีนเหยียบสาหร่าย ปากก็ไซ้หาปลา
กินกุ้งกินกั้ง กินหอยกระพังแมงดา กินแล้วบินมา จับต้นหว้าโพธิทอง
นายพรานเห็นเข้า เยี่ยมเยี่ยมมองมอง ยกปืนขึ้นส่อง หมายจ้องแม่กาดำ
ตัวหนึ่งว่าจะต้ม ตัวหนึ่งว่าจะยำ แม่กาตาดำ แสนระกำใจเอย
วัดโบสถ์
วัดเอ๋ยวัดโบสถ์ มีต้นข้าวโพดสาลี
ลูกเขยตกยาก แม่ยายก็พรากเอาตัวหนี
ข้าวโพดสาลี ต่อแต่นี้จะโรยรา
นอนไปเถิด
นอนไปเถิดแม่จะกล่อม นวลละม่อมแม่จะไกว
ทองคำแม่อย่าร่ำไห้ สายสุดใจเจ้าแม่เอย
เจ้าเนื้อละมุน
เจ้าเนื้อละมุนเอย เจ้าเนื้ออุ่นเหมือนสำลี
แม่มิให้ผู้ใดต้อง เนื้อเจ้าจะหมองศรี
ทองดีเจ้าคนเดียวเอย
เจ้าเนื้ออ่อน
เจ้าเนื้ออ่อนเอย อ้อนแม่จะกินนม
แม่จะอุ้มเจ้าออกชม กินนมแล้วนอนเปลเอย


Pont


Viaduc de Millau (Aveyron).


Ponte dei Salti (Lavertezzo, Tessin).

Un pont est un ouvrage d'art, réalisation du génie civil, destiné à permettre le franchissement d'un obstacle (cours d'eau, voie de communication…) en passant par dessus. Un pont peut supporter une chaussée routière, une voie ferrée, un canal (pont-canal) ou une canalisation (oléoduc, aqueduc, etc.). Il peut être mobile (pont levant, pont transbordeur). Un pont provisoire peut aussi être constitué par des bateaux spécialisés (pont de bateaux). Des viaducs métalliques démontables, successeurs des ponts Bailey permettent d'apporter une solution temporaire à la dénivellation d'un carrefour. Les militaires ont développé des outils spécifiques (ponts dépliables). Plus généralement, il désigne un point de passage ou de transmission (de matière, d'énergie, d'information) entre deux zones.
Un pont est à l'origine une construction reliant les deux rives d'un cours d'eau. À partir du
XIXe siècle, la construction de ponts est devenue indispensable pour franchir de nouvelles voies de communication,

infranchissables de manière simple ou dangereuses pour les usagers vulnérables (voies ferrées, autoroutes).
Un pont peut être réalisé en
béton, en maçonnerie, en métal (fer, acier ou exceptionnellement aluminium) ou dans d'autres matériaux pour des ponts de faible longueur : bois, cordes, bambous (ponts de singes). À la base, la structure d'un pont est la suivante :
un tablier constitue la partie qui supporte les voies de circulation,
des culées servent de point d'appui aux extrémités du tablier,
des piles soutiennent le tablier entre les culées, si la longueur du tablier le nécessite. Elles peuvent le soutenir de manière indirecte, par exemple avec un système de câbles, comme dans les
ponts suspendus ou directement par des tirants comme dans les ponts à haubans.
Les
Romains ont construit de nombreux ponts de maçonnerie (en pierre ou en briques), en utilisant des arcs de plein cintre : la section entre deux piles est supportée par une voûte en demi-cercle, qui répartit l'effort entre les deux piles adjacentes.
En
France, « Les Ponts » est une locution qui désigne aussi l'École nationale des ponts et chaussées.

Lampe


Lampe à huile antique.

Une lampe est un outil fabriqué par l'homme, ayant pour but de fournir une lumière artificielle (éclairage), lorsque la lumière émise par le Soleil est absente, la nuit ou dans des endroits qu'elle ne peut pénétrer.
Par extension, le langage populaire utilise ce terme pour désigner tout
appareil domestique destiné à émettre de la lumière, alors qu'il ne sont bien souvent que le support des dites lampes. Il désigne ainsi très souvent des objet d'art ou décoratif servant à s'éclairer ou à brûler des essences odoriférantes.